کوهنورد

کوهنورد

می گن یه روز یه کوهنورد کوله اش رو بست و تک وتنها به کوه زد، رفت ورفت و رفت و... بالا ، بالا، بالا،وبالاتر و ..... دیگه غروب شده بود ولی کوهنورد همچنان ادامه می داد. کم کم هوا تاریک شد . دیگه شعاع دید کوهنورد کوتاه شده بود.ناگهان زیر پای کوهنورد خالی شد و اون به طناب اطمینانش آویزون شد حالا اون توی تاریکی کوهستان تک و تنها میون زمین وآسمون مونده بود .فریاد زد : خدای من به دادم برس . خدای من به دادم برس . خدای من....ناگهان صدایی در کوهستان طنین انداز شد: آیا من خدای تو ام ؟
کوهنورد فریاد زد : آری ، توخدای منی صدا گفت : تو مطمئنی که من می تونم تو رو نجات بدهم ؟
کوهنورد فریاد زد : آری .صدا گفت :اون طناب رو پاره کن.‌‍چند هفته ای گذشت . یک گروه کوهنوردی که از اونجا رد می شد جنازهء کوهنورد را دید که از طناب آویزون شده در حالی که با سطح زمین فاصلهء خیلی کمی داشته